10 Ağustos 2011 Çarşamba

Yalnız(mıy)ım???


Bazen insanın içini sebebini bilmediği duygular kaplıyor. Benim gibi ketum ve duygularını belli etmekten nefret eden birinin anlatması çok zor ama yinede belki yazarsam biraz rahatlarım diye düşündüm. İlk ve son olabilir bu tarz bir yazı.
Bazen niye öfkeye kapıldığını bilmeden kızıyorsun her şeye. Doğal olarak bu en yakınında ve gücünü geçirebileceğin ilk kişiye patlıyor genelde. Karşındakinin 7 yaşında bir çocuk olduğunu unutarak yaptığı hareketlere kızıyorsun. Mesela, neden hep çizgi film izlemek , hergün çikolata yemek ve balkonda havuzu doldurup başında annesinin beklemesini isteyerek oyun oynamak istemektedir. Oysa annesinin ne çok yapacak işi vardır. İşi olmadığı zamanlarda ise istediği sadece biraz sessizliktir.
Zaten herşey anneye düşmen gibidir. İnternet bağlantısının fotoğraf yükleme hızı canından bezdirmiş olacak ki bu yüzden blogunu güncellememekte, zaman kıtlığından arkadaşlara yorum yazamamakadır. Bu bile gerilmesi için bir sebeptir.
Herkes tatile gitmiştir. Konuşacak bir arkadaş ya da komşu kalmamıştır. Neden her sene sanki eylül ayına kadar beklemektedir ki? Ramazan Bayramı'nı annesinde geçirmek için bütün yazı 40 derece civarında seyreden sıcaklıkta geçmiştir. Günleri iple çeksede bu çekilen günler neden gelmemektedir? Hem 15 gün tatil dediğin nedir ki? Muhtemelen İstanbul'da bir gittiği mekana bir daha gidemeden ya da istediği yerleri gezemeden bitecektir.
Hem zaten annesi niye bu kadar uzaktadır ki. Konu komşu arkadaş yoksa ve anne de yoksa hayat sıkıcı olmaz mı?
Annenin tek istediği biraz huzur ve sakinliktir, ama nasıl olacağını kendi bile bilememektedir....

18 yorum:

  1. Canım ya efkarlısın bugün, gelip geçici dönem. en kısa zamanda rahatlarsın inşallah..
    ben uzun bir süre uğrayamadım, bebeğin hayırlı ömürlü olsun
    sağlıkla keyifle büyüt inşallah...

    YanıtlaSil
  2. birkaç ay önce ben de aynı duyguları paylaşıyordum canım inan. bebek, iş-güç, aileden ayrı olmak, hele de benim gibi İstanbul'un kahrını çekiyorsan herşey dayanılmaz geliyor bazen. böyle dönemlerde ben şöyle bir sadeleştirme yapıyorum hayatımda; yapmak istemediğim hiçbirşeyi (zorunlu olanlar hariç tabii) yapmıyorum birkaç gün için. yemek yapmıyorum mesela, evi toplamıyorum, hatta dikiş bile dikmiyorum canım istemiyorsa. bir de akşam üstü çocuğu eşime bırakıp biraz dolaşıyorum kalabalık olmayan yerlerde. bunlar çok iyi geliyor bana. umarım senin de sıkıntın dağılır en kısa zamanda. iyi bak kendine...

    YanıtlaSil
  3. herşeyi güzel yazmışsın ama insanın isteklerinin hepsi bir anda olmuyor. ne gelir elden
    birde anası babası gidecek hiç kimsesi ve de cebinde yokluktan başka hiçbir şeyi olmayan insalara göre iyisin. iyi kötü bir ailen var yavaşta olsa bilgisayarın bütün varını yoğunu bir çocuk için harcayanlara göre çoccukların yani çok şeyin, annen baban kardeşin ve diğerleri var, hastalandığında gideceğin ve seni kabul eden hastaneler var, istediğinin çogunu alabilecek maddi imkanın , seni çok seven bir kocan, sağlıklı çocukların var, hala çok sağlıklısın bir problemin yok sayılır,bir gözünü isteler tüm dünyayı verseler sıkıntılarını a lsalar kabul edermıydın. yada afrikalı bir insan olarak doğsaydın o insanlar allahı bile düşünemiyorlardır bırak marketi çikolatayı yazacak o kadar şey var ki bitiremeyiz anlıyorum senın de kendıne göre bunlar buyuk sıkıntılar ama bunları bütyütüp sana her imkanı sunun allaha karşı itiraz anlamına gelecek şeyler yapma etme. allahın gücüne gidebilir çünkü her insan allahın kulu sana zaten normalin üstünde bir hayat bahşetmiş bunu da beğenmezsen elindeki almaya kalkabilir o yüzden sıkılsakta belli etmemek lazım senin yerine olmak isteyen şuan dünyada 3,5 milyar insan var. hersey için şükret taleplerin içinde duat ssabredersen hepsi olur inş. sana her işinde kolaylıklar dilerim allah yardımcın olsun

    YanıtlaSil
  4. Selam,
    Yanlız değilsin. Bende böyle hissediyorum. Çok şey yapmak isteyen ve hiçbir şeye zamanı olmayan hatunun tekiyim. Annesin, eşşin, komşusun, teyzesin. Görmezden gelmeye çalışıyorum. Son zamanlarda Amannn... lafım arttı ve sonra geçiveriyor. EN büyük ilacımda yine o afacan oğlum. Yanlız değilsin sanırım ben ve benim gibi pek çok insan aynı şeyi yaşıyoruz :)

    YanıtlaSil
  5. baharcım 2 .çocuktan vazgeçicem heeee...

    YanıtlaSil
  6. yazmak,
    insanı yine en iyi kendi anlatır...
    En iyi de kendi anlar,
    sen şimdi bir sor kendine,içeride sakladıklarına,
    neleri sevmediğin halde örtbas edip kapattığına,
    vaktin bir yandan bu hızla geçerken bir yandan geçmemesine olan öfken neden?
    Bütün cevaplar sende!
    İçini temizle,seninle olan miniklerle birlikte olmaktan mutlu ol sadece...
    Annen kadar sende annesin,sen özleyen sen özlenensin,
    ve inanki hiç de yalnız değilsin...
    nalo nayşegülden sevgiler...

    YanıtlaSil
  7. ah Bahar'cım ne kadar da haklısın yazdıklarında.kolay mı onca iş ve iki çocuğun bakımını bir arada götürebilmek.hele de annedenuzakta olmak,dinlenememek..Rabbim yardımcın olsun canım,inşallah beklediğin tatil umduğundan da iyi geçer ve sen bir güzel enerji depolarsın.herşey gönlünce olsun..

    YanıtlaSil
  8. antigone'ye katılıyorum.. benzer şeyler önerecektim.. insanoğlu böyle şekerim; en çok istedikleri de olsa yaşamaya başladığında bir süre sonra sıkılabiliyor.. rutinlik tekdüzelik yada zorundalık insanı bıktırıyor.. yaptıklarını sevdiğini biliyorum ama bazen insan sevsede görevinden istifa etmek istiyor :) bence kısa aralıklara molalar ver kendine! hem bak istanbula gelebiliyorsun demek ki bırak 15 günle sınırlı oluşunu ya hiç gelme şansın olmasydı!!!!!

    YanıtlaSil
  9. bebeginle beraber hayatında degişti sanırım ,biraz oglunda ilgi ister ,annenne gitsen ,sana yardımcı olurdu ,bekleme

    YanıtlaSil
  10. Allah yardımcın olsun canım bu konuda kesinlikle yalnız değilsin...

    YanıtlaSil
  11. Blogunu bugün keşfettim.Hepimizin zaman zaman yaşadığı sıkıntılar bunlar.İnan bana geçecek,hepsi hoş hatıralar olarak hafızanda kalacak.Bir gun benim gibi bakıp zamanın ne çabuk geçtiğine hayiflanacak,cocuklarımı büyütmenin tadını çıkarmak yerine kendini bunalımın kollarına bıraktığın icin pişman olacaksın.Hayat bazen insanı zorluyor ama İnan bana hayatının en güzel günleri bunlar.Yası 11 ile 6 ay arasında değişen 4 cocuk annesiyim,tecrübeyle sabit:)
    Allah kolaylık versin.Sen sağlam duracaksın cocukların da sana yaslanarak büyüyecekler .....

    YanıtlaSil
  12. bence bu annenin bi tatile ihtiyacı var.tatil derken yenilenmeye.biraz zihnen yorulmuş.antigone ne güzel çözüm bulmuş.eminim ben olsam ben de onun gibi rahatlardım.kendine ödüller ver.sevdiğin şeyleri de yap arada.bu küçük molalar seni dinç tutacaktır.

    YanıtlaSil
  13. Yuregindekileri cumlelere dokmek rahatlatir insani.
    Yorgun bir anne!
    Oysa bilsek cocuklarimiz icin yaptigimiz hersey ibadet sevabinda..

    YanıtlaSil
  14. Yuregindekileri cumlelere dokmek rahatlatir insani.
    Yorgun bir anne!
    Oysa bilsek cocuklarimiz icin yaptigimiz hersey ibadet sevabinda..

    YanıtlaSil
  15. oooff, bunlarrı yaşıcam diye korkup çocuk yapmamaya devam ettiğimi söylesem. amaan daha ne zamana kadar devam edeceğim kii .. off. neyse , unutmayalım tüm duyguları sevmeliyiz: sevgi+nefret+kızgınlık+kıskançlık+korku+ evham.. sevgilercanmm

    YanıtlaSil
  16. baharcım o bunalıma ben kayseriye tayinimiz çıktığı sene girmiştim insanın annesi kardeşleri yanında değilse hayat zorluyor bu stresi tam 15 yıldır yaşarım ama hala alışamadım

    YanıtlaSil
  17. Bahar selam,
    Merak ettim iyimisin ?

    YanıtlaSil

Küçük bir yorum, Büyük bir mutluluk