Hayat...

Her ne kadar blogları gezinsem de kendi bloguma uğramayalı neredeyse 3 ay olmuş. Babam otuzundan sonra günlerin, yılların nasıl geçtiğini anlayamazsın derdi, çok haklıymış. Ha bugün ha yarın yazayım derken, biraz da instagramın verdiği anlık paylaşım olanağıyla pek çok blogger gibi ihmal ettiğim bir platform oldu burası. Gerçi şu sıralarda bazı gayretli bloggerlerin bloglarınıza dönün çağrısıyla biraz hareketlenme görüyorum.
Ben bloğumu açarken günlük hayatımdan bir şeyler katmama konusunda kararlıydım. Bana göre burası bir dikiş bloğuydu ve bloğun yayın akışını bozan gündelik hayata dair kişisel paylaşımlardan uzak durması gerekiyordu. Bu yüzden blogta duyuru şartı içeren birçok çekilişe bile katılmadım, takip edenler kendilerini hiç alakadar etmeyen konulara muhatap olmasın diye. Biraz bloğu güncel tutmak amacıyla iki satır karalayayım istedim bugün.
Yazmadığım süre içerisinde yaz tatili, arkasından yaklaşık bir ay süren hastalık süreci(ki daha tam anlamıyla atlatamadım) geçirdim. Hepimiz insan olmanın gerekliliği olarak bazen fiziken bazen ruhen zor zamanlardan geçiyoruz. Hele ikisi bir araya gelince çok daha zor oluyor.. İnsanlarla uğraşmak çok zor, hele ki değer verip zaman ayırdığınız maddi manevi fedakarlıklarda bulunduğunuz kişilerle olumsuz durumlar yaşayınca hayat bile çok can sıkıcı olabiliyor. Allah sağlık ve huzur versin hepimize, ki yaşamın en temel iki taşı bence. Sağlık ve huzur olmayınca geri kalan pek çok şeyin kıymeti olmuyor maalesef.
Dediğim gibi instagram üzerinden daha hızlı paylaşım yapıyorum, makineden çıkar çıkmaz bir poz çekip atıyorum, blog daha emek istediğinden süreç uzuyor ama burayı da terketmeyi düşünmüyorum. Onca yıllık emekten sonra neredeyse benim büyüttüğüm bir çocuk gibi burası da. Hala okuyanlar varsa selam eder, selam beklerim :)